မနက္ .....
အိပ္ေကာင္းေနရင္းနဲ႕ ၀င္လာတဲ့ ဖုန္းအလန္း ေၾကာင့္ ထရေတာ့မယ္ ...အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္ ၊ ေရခ်ိဳး ဖီးလိမ္း ၿပင္ဆင္ ၊ ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ေသာက္ ၊ စာရြက္စာတမ္း ၊ ဘြတ္ခ္ ၊ ေက်ာင္းသားကဒ္ ၊ ပစၥည္းစစ္ထည့္ ၊ အိမ္တစ္ခါး ေသာ့ပိတ္လို႕ ေၿခတစ္လွမ္း ကုေဋတစ္သန္းမဟုတ္တဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ႏွဳန္းနဲ႕ ေက်ာင္းသို႕ သြားေပေတာ့ ..


ေန႕လည္ .....
ေန႕လည္ ထမင္းစားခ်ိန္  ခ်ိဳေပါ့ရြတ္ ေနတဲ့ ေပါက္ေဖာ္ၾကီးလက္ရာ စားမလား .. အီစိမ့္စပ္ ေနတဲ့ မေလးဆိုင္က ဟာ စားမလား .. ဒါမွ မဟုတ္ မက္ေဒါနားရဲ႕ အကို မက္ေဒါနယ္ ဆီကို ဦးတည္မလား .. ေဆာက္ကန္တင္း ၊ ေႏွာက္ကန္တင္း ၊ အီ့စ္ကန္တင္း ၊ ၀က္စ္ကန္တင္း အကုန္လံုး ခ်က္တဲ့သူနဲ႕ ဆိုင္နာမည္သာကဲြလဲြမယ္ .. ထပ္တလဲလဲ နဲ႕ တူညီေနတဲ့ အရသာေတြ .. ေရွာင္လဲႊ၍လည္း မရ၊ စားရေပအံုးမည္ ..


ညေနေက်ာင္းဆင္း အိမ္သို႕ တစ္လွမ္းခ်င္း ေၿဖးညင္းစြာနဲ႕ အသာအယာ ေလွ်ာက္လို႕ၿပန္ .။ အိမ္တံခါးေလး ေသာ့ဖြင့္လို႕ အိမ္ထဲ၀င္ ၊ အခန္းတံခါးဖြင့္ ၊ လြယ္အိတ္ခ် ၊ မ်က္ႏွာသစ္လို႕ ညေန ထမင္းစားရန္ ခ်က္ၿပဳတ္ၿပင္ဆင္ ...။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးလို႕ ကုိယ္ခ်က္ထားတဲ့ လက္ရာ နဲ႕ ထမင္းစားရတာမွ အရသာရိွေသးတယ္.. ။


စာေလး၊ ဘာေလး နဲနဲပါးပါး ၾကည့္ ၊ အမ်ားၾကီး ၾကည့္မိရင္ ကရက္ဒဒ္ ထြက္မွာ ဆိုးလို႕ နဲနဲပါးပါး ပံုမွန္ေလာက္နဲ႕ စာေၾကြးမရိွဘူးဆို ေတာ္ၿပီ ... လူကစာကိုႏိုင္ၿပီး ၊ စာကလူကိုမႏိုင္ဖို႕ပဲ အေရးၾကီးတာ .. ေသြ႕ပုေသြ႕ .. B-)

!@#$%^&*()_+

ေနာက္ေန႕ တစ္ဖန္ ေရာက္လို႕ လာၿပန္ၿပီ ... မန္းေဒး တူ ဖရိုက္ေဒး ေတာ့ အဲ့လိုနဲ႕ပဲ ခ်ာခ်ာလည္..

စေန၊ တနဂၤေႏြ ပတ္တိုင္း နဲ႕ အခ်ိန္ၿပည့္ ..... :(
အံမယ္ .. ကိုဖီအာနန္ ၊ လီကြန္ယု ၊ ဗခမၾကီး သရ တို႕ထက္ေတာင္ အလုပ္မ်ားေနလို႕ သူတို႕ေတာင္ ေဘးနားက ထိုင္ငိုေနေလရက္ ...


ဒီလိုနဲ႕ပဲ ေနာင္ ၃ ႏွစ္ ဆိုတာ ကို လည္ပတ္သြားရမွာ မလဲႊဧကန္ ... ေက်ာင္း ၃ ႏွစ္ ၿပီးရင္ ဘာလုပ္မလဲ.. ေရစက္ခ် .. အလွဴလုပ္မွာေပါ့ ...(အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး) ..ဒါဆို ယူနီ ဆက္တတ္ေပါ့ .. တတ္စရာလားး.. စိတ္ကူးထဲ ကို မရိွဘူး .. ထပ္ဆင့္အကယ္ဒမီ ေရႊစင္ဘြန္းေတြ ရၿပီး ဒီႏိုင္ငံမွာ တစ္သက္လံုးေနသြားရမွာ စိုးရိမ္လို႕ပါ .. ခုေတာင္ မ်က္စိထဲမွာ ၿမင္ေနမိတဲ့ ဘြန္းစာခ်ဳပ္ၾကီး .. အားလားလား ၃ ႏွစ္ အလုပ္ လုပ္ရေပအံုးမည္ ။ ((အလုပ္လုပ္ေနရင္း အလကား ဖရီးတတ္ခြင့္ရခဲ့ရင္ေတာ့ စဥ္းစားမယ္လို႕.. စလံုး စတိုင္လ္)) ..  ၿပီးရင္ေတာ့ မိသားစု ရိွတဲ့ ေနရာေလးကိုပဲ အၿပီးၿပန္ပါေတာ့မယ္ .. ၾကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္မေရြး ၿပန္လာလို႕ ရတယ္လို႕ ေၿပာေနေပမယ့္ ခုခ်ိန္ မွာ ဘာလို႕ မၿပန္ခ်င္ေသးတာလဲ ဆိုတာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာလည္း ေသခ်ာမသိသလိုပဲ ..

ဒါဆို ေနာင္ ၆ ႏွစ္ အတြင္း ဒီကၽြန္းႏိုင္ငံမွာပဲ ရိွေနရအံုးမယ္ ေပါ့ ..ေနာင္ ၅ ႏွစ္ ၊ ၆ႏွစ္ အတြင္း ေဆာင္းႏွင္းကိုယ္တိုင္ ဘာေတြေၿပာင္းလဲ သြားႏိုင္လည္း ခုခ်ိန္မွာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ သူတိုင္းအတြက္ အိမ္ေထာင္မွဳ႕ ဘုရားတည္ ဆိုတာ ေရွာင္လဲြလို႕မွ မရတာ .. ကိုယ္ အသက္ၾကီးတဲ့ အခ်ိန္ထိ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမ ေဘးနားမွ ေနသြားႏိုင္ရင္ေတာ့ အပ်ိဳၾကီးပဲ လုပ္မွာေပါ့ ..:P  ခုေတာင္ မိသားစု မရိွပဲ ၁ ေယာက္တည္း ေန ေန၇တာ အထီးက်န္ ၊ အမက်န္လို႕ ... အင္းး.. အဲ့လိုေတြ ညည္းလြန္းလို႕ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမကလည္း စိတ္မခ် ၿဖစ္ေနတာ ေနမွာပါ .. ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္ခ်စ္ ၊ သူခ်စ္ ပဲလိုခ်င္တာေပါ့ .. မတိုက္ဆိုင္ေတာ့လည္း အိမ္က စီမံရာေပါ့ .. သမီးလိမၼာေလးပဲ လုပ္ေတာ့မယ္ .... !

စီးပြားေရး စဥ္းစားၾကည့္ၿပန္ေတာ့လည္း ယာယီ စဥ္းစားထားတာေတြ ရိွေနေပမယ့္ ေနာင္ ႏွစ္ အမ်ားၾကီးလိုေသးေတာ့ ........
ဘယ္လို ေၿပာမလဲေပါ့ေနာ္ ..(( လက္နဲ႕စာရိုက္ၿပီးပဲ ေၿပာရမွာေပါ့ ..)) စီးပြားေရးဆိုတာ က စဥ္းစားထားေပမယ့္ အခ်ိန္အခါ နဲ႕ အေၿခအေန ေပၚမွာ မူတည္ေသးတယ္ ေလ ...

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အသက္လည္း မငယ္တဲ့ အရြယ္ ေရာက္ေနတဲ့ အတြက္  ကိုယ့္ရဲ႕ life plan တစ္ခုေတာ့ ရိွသင့္တယ္ ထင္တယ္ .. ကိုယ္ဘာၿဖစ္ခ်င္တာလဲ ... ကိုယ့္ကို ဘာၿဖစ္ေစခ်င္ၾကတာလဲ ေပါ့ ..

စိတ္ရိွသမွ်သာလုပ္ရရင္ေတာ့ ......... လုပ္ခ်င္တာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနတယ္လို႕ ...
ဂယ္ ...
ဂယ္ ...
ဂယ္ ေၿပာတာ ....




PS ... !.. မ၀ါ တဂ္ထားတာလည္း ၄ ၊ ၅ လ ေလာက္ ရိွၿပီထင္ပါတယ္.. ခုမွ ဖီးလ္လာလို႕ပါ*...!